De ‘gezondevoeding’-hype zoals die in Nederland op het moment woedt, heb ik hier nog niet kunnen ontdekken. Haver, “dat eten we hier al eeuwen” en “zelfgebakken brood is nu eenmaal lekkerder dan fabrieksbrood”. Uiteraard waaien er wel wat dieet- en voedingstrends over vanuit de VS, maar men is hier vooral bezig met beweging en doen zoals je altijd al deed.

Een uitzondering daarop is Skyr.

Skyr is een IJslands zuivelproduct. Je eet het als een soort kwark, als ontbijt bijvoorbeeld, maar qua bereiding lijkt het meer op kaas. Tot voor kort was het heel schaars buiten IJsland, maar sinds een paar jaar neemt Skyr de zuivelschappen van Deense supermarkten als Lidl, Netto en Fakta over. Wikipedia zegt er het volgende over.

Van origine is skyr een product dat de Vikingen ten tijde van de kolonisatie van IJsland vanuit Noorwegen mee naar IJsland hebben genomen. Skyr wordt gemaakt van gepasteuriseerde, afgeroomde melk en levende bacterieculturen zoals Streptococcus thermophilus en Lactobacillus bulgaricus. Daarna wordt “actieve skyr” toegevoegd om de bacteriegroei te stimuleren. Stremsel wordt toegevoegd om de eiwitten te laten uitvlokken en het mengsel wordt gefiltreerd waarmee de wei (mysa in het IJslands) wordt afgescheiden. De overgebleven eiwitmassa vormt de skyr.

En ik? Het duurde even voor ik eraan wilde. Ik ben niet erg dol op het zuur van yoghurt of kwark. Maar het moet gezegd: skyr smaakt vele malen zachter dan yoghurt en is lichter dan kwark. Er zit nauwelijks vet in en het barst van de calcium. Ik denk dat ik het in mijn routine ga opnemen.

Hebben? Daarvoor moet je  dus naar Denemarken. Of Noorwegen. Of IJsland, natuurlijk. En als je toevallig in Londen bent, kun je het afhalen bij Scandikitchen.

Meer over skyr op de Engelstalige wikipedia-site of op de website van Skyr Iceland.