Misschien woon ik al te lang niet meer in Nederland (4 jaar en een week), en is dit ook echt heus wel een dingetje in Nederland. Maar ik vermoed van niet. Jullie zijn immers veel te druk met discussiëren of zwarte piet nou wel of geen racistische traditie is.
Het gaat hier over de kerstkalender. Of de adventskalender, zoals hij naar goed christelijk gebruik eigenlijk heet. Onoficieel begint de kerstgekte hier al in oktober. Het wordt al een beetje officieler in november met J-dag, een term die de grote bierfabrikanten hier gemunt hebben en als excuus gebruiken om het land te bombarderen met kerstbier. En dan wordt het 1 december. Vanaf die dag beginnen de kerstkalenders overal af te tellen. Best een gek woord eigenlijk, kerstkalenders. Ik noem hem gewoon julekalender. Enfin. Je hebt bierkalenders. Chocoladekalenders. Theekalenders. Yogakalenders. Zelfgemaakte pakjeskalenders (voor je verkering, als je nog heel verliefd bent en alles voor elkaar over hebt).
Maar allemaal zijn ze natuurlijk afgeleid van 1 kalender.
De bakermat van de kerstkalenders.
Daar waar het leven begint en eindigt.
Die van de TV.
Ik hoor je denken: ja nee hoezo het is toch gewoon een adventskalender? Nou nee. Of toch. De Duitsers waren weliswaar de uitvinders van de papieren adventskalender, met een luikje met iets kleins, voor iedere decemberdag voorafgaand aan kerst.
Maar de Scandinaviërs (de Zweden, om precies te zijn) waren het die in 1960 het begrip adventskalender tot hele nieuwe hoogten brachten. Een kindertelevisieserie van 24 dagen met als idee: geef kinderen iedere dag een beetje kerstmagie, om de tijd voor kerst nóg spannender te maken. Een soort sinterklaasjournaal meets Home Alone, maar dan oscar-waardig. Sommige jaren waren zo populair, dat er het jaar erop een sequel werd gemaakt. Soms waren ze zo goed, dat er ook een film van moest komen. Sommigen waren van zo hoge kwaliteit, dat ze de ene na de andere mediaprijs kregen. En sommige acteurs waren zo populair, dat ze inmiddels nog steeds de roddelbladen beheersen (in de categorie ‘hoe gaat het nu met?’).
Het gekke is, ik heb in al mijn vier jaar en een week hier nog geen enkele aflevering van dit spektakel gezien. Maar nu ik een kind heb, heb ik een goed excuus. Sneeuwval heet de julekalender van de publieke omroep van dit jaar. De omroep koos er ditmaal voor die van vorig jaar van de Noren te kopen. “Het is een prachtig en zeer ambitieuze julekalender voor de hele familie, die alles te bieden heeft: van mystiek tot magie, humor en massa’s kerststemming. Op alle mogelijke manieren een klassieke kerstkalender over de strijd tussen goed en kwaad, en spannend voor groot en klein,” zegt staatsomroep DR er zelf over.
Nou, ik ga kijken. Vanaf morgen. Hoewel ik me wel afvraag hoe een julekalender ambitieus kan zijn maar dat ga ik ongetwijfeld snel ontdekken.
Oja mocht je ook graag een beetje julekalender Deense stijl willen meedoen, check dan finding hygge. Ik weet natuurlijk niet of het wat is, want op het moment dat ik dit schrijf is het nog geen 1 december dus zijn er nog geen vakjes open, maar allicht het proberen waard. Al was het alleen maar om een tripje naar Denemarken te kunnen winnen.
Ben duidelijk in het verkeerde land geboren…. Ik wil ook kerstdingen vanaf oktober!
Kijk ieder jaar ‘Kerst met Linus’ ook 24 afleveringen. Wel een beetje over de top, maar dat komt misschien door de manier van vertalen. Vanaf morgen mogen de kinderen weer iedere dag een vakje van hun kalender open maken; dit jaar die van Ikea. Na Sinterklaas mag de kerstboom naar binnen………
Wat grappig dat er jaarlijks een verse kalender op televisie komt. Wij kijken al jaren naar ‘kerst met linus’ (jul i svingen) ook een noorse serie maar dan voor kleuters. Misschien ken je het? Mijn kinderen zijn inmiddels pubers maar nog steeds tellen we hiermee jaarlijks af naar kerst. Heerlijk kneuterig.