De decembermaand van een Deense remigrant. Alles is een beetje anders dit jaar en ik moet er een beetje aan wennen. Salted caramel pepernoten, kadootjeshysterie, een adventskalender, en nissegrapjes. Een beetje van alles.

Het beurtbalkje. De Warentrenner (DE). De skillert (DK). Dat ding dat je in de supermarkt tussen je eigen boodschappen en die van de volgende klant legt, en waarvoor in geen enkele taal een algemeen geaccepteerd woord is. Dat staat ergens symbool voor.

Het was eind september. We gingen naar een café. De jongste (2), die sinds vorig jaar kerst begrijpelijkerwijs een fascinatie voor ‘nisser’ heeft, loopt sinds het langemouwenweer is wederom rond in zijn nisse-pyjama van vorig jaar. En toen dacht ik: komt dit ooit nog goed? Word ik ooit weer normaal?