Spanje heeft ‘mañana, mañana’. Bali heeft ‘maybe yes, maybe no’. En Denemarken heeft ‘geef me 2 seconden’. Een beter bewijs dat dit land toch écht het Italië van het noorden is, krijg je niet, want 2 seconden betekent hier dus nooit 2 seconden.
Ik woon hier nu 3 jaar en een maand of 10. En pas recentelijk begon het met te dagen: iedere keer als een Deen zei: “ja, ik kom eraan, geef me 2 seconden”, dan deed ik iets verkeerd.
Ik dacht namelijk dat de Deen bedoelde ‘ik ben klaar ik moet alleen even op verzenden klikken en dat duurt ongeveer 2 seconden, misschien maximaal 2,5, dan ben ik één en al oor’. Denen houden immers niet van te laat komen. Ook staan ze direct wanneer het stoplicht op groen springt, in de pedalen. Geen tijd te verliezen. Dus ik dacht: ‘2 seconden is 2 seconden want een Deen zegt het en een Deen is punctueel en regelvast dus ik heb jullie precies in de gaten’ en stond de Deen in zijn nek te hijgen, wachtend tot hij tijd voor me had.
Maar hier ging ik toch even lelijk de mist in. Want wanneer de Deen zegt ‘2 seconden’ dan bedoelt hij ‘alles tussen nu en de komende 5 minuten’. En wanneer de Deen zegt ‘2 minuten’ dan bedoelt hij ‘alles tussen over 5 minuten en een uur’.
En zo is het leven van een migrant in een notendop. Steeds denk je dat je het snapt: je had je nieuwe land de maat genomen, conclusies getrokken en je gedrag en verwachtingen daarop aangepast. Denen hebben het graag stipt en voorspelbaar maar zijn koningen van de zelfspot. Het zijn dus Duitsers, maar dan mét humor. Dat idee. Maar dan gebeurt er weer iets dat niet past in je zo mooi getekende plaatje, en moet je je meetlatje er opnieuw bijpakken.
Zo komt het dat ik nu wanneer een Deen zegt “give mig lige to sekunder” altijd nog even naar de wc ga, koffie haal en op mijn gemakje terugwandel. Grote kans dat ik met mijn 4,5 minuut dan precies op tijd terug ben.
