Precies een jaar geleden begon ik aan mijn eerste Deense baan ooit. Na mijn Deense persoonsnummer en bankpas werd het vinden van werk -wat dan ook!- mijn belangrijkste stap richting deelname aan de Deense maatschappij. Dat lukte. Vandaag is mijn laatste dag bij die eerste baan. Vanmiddag zal ik nog tientallen klanten helpen met kapotte websites, maar daarna is het ‘slut’ met mijn carriere als technisch supporter bij een webhostingbedrijf.

Uitgerepareerd

Dat repareren van websites, dat was best leuk en leerzaam, maar ik ging ook steeds meer andere dingen doen. Freelancen. Deens oefenen in het wild. Ik begon op de ambassade, als extra kracht bij de voorbereidingen voor het staatsbezoek. En vond -voor daarna- een nieuwe baan bij een vertaalbureau, die precies bij me past. Allemaal heel leuk dus.

Maar ik ben ook een beetje sentimenteel. Afscheid doet pijn.

Want: ja, een supporter staat laag in de pikorde. Wordt slecht betaald, voor een academicus. Soms denk je dat niemand je serieus neemt (om er vervolgens achter te komen dat dat gevoel niet meer is dan je eigen oordeel). Je krijgt alleen maar problemen op je bord en oplossingen zijn niet altijd gemakkelijk uit te leggen. Klanten zijn soms onuitstaanbaar. Ik deed soms onuitstaanbaar tegen klanten. Collega’s raakten gefrustreerd. Ik werd nog gefrustreerder van hen.

Maar: het kunnen oplossen van problemen, groot en klein, werkte ook geruststellend. Want in de wereld buiten het repareren van websites was het pas écht chaos. Niet alleen was ik net geëmigreerd, maar er brak ook oorlog uit, vlakbij huis. Er stortte een vliegtuig neer. Er waren aanslagen. Hartverscheurende verhalen over de ontwikkelingen in de Arabische wereld.

Overzichtelijk

Bij ons binnen daarentegen, in het supportsysteem, waren problemen vaak overzichtelijk. Een database maakte geen verbinding (oplossing: exact, maar dan ook exact, het goede wachtwoord invoeren). Mail verstuurt niet (oplossing: gebruik onze uitgaande server). Een wordpress website toont een wit scherm (eerste stap naar een oplossing: php errors aanzetten). Eigenlijk was alles uiteindelijk wel op te lossen. En als je naar huis ging, na de chatdienst, was je vrij. Om Deens te oefenen in het wild, of te freelancen.

Dromen

Bovendien: achter iedere kleine website die ik hielp repareren, zit wel een verhaal. Een droom. Zo’n website is vaak een middel om dichterbij die droom te komen. Als dat vehikel richting je droom stuk is, staat je droom onder druk. Dat is niet leuk. Soms voelde ik als supporter de tergende wanhoop van een klant door het chatvenster heen. Wij supporters, hoog en droog in het centrum van Kopenhagen op de zevende verdieping, moesten er weleens een beetje om lachen, maar als het fokken van minipaardjes / coachen van arbeidsongeschikten / maken van religieuze schilderijen je lust en je leven is, dan is het niet vreemd dat je in paniek raakt als je website stuk is.

Dus dromers, blijf dromen. Iedereen denkt te weten dat minipaardjes op achterstand staan. Totdat er iemand komt die dat niet weet en ze laat winnen.

Ik moet nu verder.

Nieuwe dromen najagen (en beter worden in Deens).