Nu onze peuter/kleuter drie jaar is, begint het grote meedraaien in de Deense maatschappij. Ik bedoel: met zo’n halve baby kun je nog een beetje klungelig doen alsof je het allemaal niet begrijpt (‘ik kom van elders, weet u’), maar zodra je kind jou komt vertellen hoe de zaken in elkaar zitten, tja, dan moet je wel.
Zo kwam het dat we vorige week vrijdag achttien kinderen (haar voltallige kindergartengroep) en drie volwassenen (de begeleiding) over de vloer hadden voor een kinderfeestje ter ere van de verjaardag.
De eerste keer dat ik hoorde over die traditie van de børnehavefødselsdag dacht ik nog: dat is bij onze børnehave vast niet zo.
Het was dus wel zo
Maar niet alleen was het er wél zo, we hadden ook nog eens het geluk dat onze peuter al ver voor haar derde verjaardag in de børnehave begon en dus haar derde verjaardag al mocht vieren met haar børnehave. Dit in tegenstelling tot de normale drie-jaar-starters, die eerst een heel jaar meedraaien en dan de grote ontvangst thuis doen zodra ze vier worden.
Lang verhaal kort: wij hadden geen idee waar we ons mee hadden ingelaten qua timing, eten, drinken, groepsgrootte, moet je de hele dag vrijnemen, etcetera. Dit tot groot ongenoegen van de afdeling planning, want hoezo weet je die dingen niet voor je je committeert. ‘Nou, omdat dit ons enige kind tot nog toe is en ze is pas net begonnen bij jullie dus wij weten van niks dus misschien willen jullie het uitleggen?’ was blijkbaar geen tevredenstellend antwoord.
Enfin, toen we chef Lotte eenmaal zo ver hadden dat ze zei ‘nou vooruit, op vrijdag kan het wel maar dat is echt uitzonderlijk want normaal zijn er op vrijdag niet genoeg vaste krachten’ (bedankt Lotte!) kon het feest beginnen.
De voorbereiding
Cake bakken natuurlijk. Wij doen geen laagjescake (ben je gek, we zijn geen Denen) maar gewoon worteltaart met versiering die we er zelf opwriemelen.
Versieren
Gelukkig gaan haar eisen op het gebied van esthetiek nog niet veel verder dan ‘glitters, en roze en geel zijn mijn lievelingskleuren mama!’ dus ik kon nog wegkomen met een combinatie van Dikkie Dik, Peppa Pig, nijntje en HEMA sterren- en dierenslingers. En Deense vlaggen voor het huis natuurlijk, voor de markering van de feestlocatie – want zo hoort dat.
Gespannen afwachten tot het 10 uur is
Ding-dong, de bel. Achttien kinderen en drie volwassen met skipakken en rugtassen door een halletje wurmen: de peuter vond het gewéldig en ontving ze als was ze de koningin zelve (wat ze natuurlijk ook was). ‘AL MIJN VRIENDJES ZIJN ER MAMA KIJK!’
Aanvallen op het speelgoed
De grootste meevaller: naast cake en bordjes klaarzetten hoef je dus echt he-le-maal niks te doen: die kinderen stormen je huis binnen, overvallen de speelhoek en klaar is kees. De pedagogen doen de nodige begeleiding (‘niet op de bank staan!’ ‘niet schreeuwen!’ ‘niet rennen!’ etc) en zelf hoef je je alleen maar vertwijfeld af te vragen waar je oordoppen ook alweer lagen en hoe laat een geschikt moment is voor die cake.
Cake
Na een uur dus, toen bleek het wel een goed moment. Binnen drie minuten lag alle speelgoed weer op zijn oorspronkelijke plek (hoe wéten die kinderen dat?) en deelde de peuter zorgvuldig haar taartjes op Peppa Pig bordjes rond. Perentaart, worteltaart, servetje erbij. Precies zoals het hoort.
Zingen
Zodra iedereen cake had, was het tijd om te zingen. De peuter had uiteraard geen idee, want was nog nooit eerder door een kleuterklas toegezongen, dus met een combinatie van onbegrip en trots liet ze het gedwee over zich heenkomen.
[su_youtube url=”https://youtu.be/IfRDjQI0QE0″]
Lunch
Direct na de cake kwam er lunch. Goede volgorde, vond ik wel. Ook allemaal heel gedisciplineerd. De juffen delen de lunchtrommels uit (de Sistema, meegenomen in de rugzak natuurlijk), alle kinderen wachten met openmaken totdat iedereen had, vervolgens zegt degene die uitdeelde ‘værsgo’ en dan begint er een half uur van gezellig etend keuvelen. Kwebbelen over het eten (‘heb jij chocola?’ ‘oh en jij hebt ei, lekker!’ ‘ik hou van ei!’), tot de orde roepen van rommelaars (‘Birk, leg die lekkende tomaat maar terug in je lunchtrommel’).
Vertrek
Ook dit ging weer allemaal heerlijk beschaafd. Vijf minuten voor er begonnen werd met aankleden en vertrekken klonk er een ‘laatste ronde, daarna ruim je het speelgoed waar je mee speelt op’ en vervolgens begon er een kwartier durend ritueel waarin een hele bups drie- en meerjarigen zich volledig zelf aankleedden. Skipak, winterlaarzen, handschoenen, muts, rugzak. Alles. Dat doen ze nou thuis nooit, zie je al die ouders denken (wij dachten dat wel in ieder geval).
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=f20H3GNmqok”]
Hoewel ik de rest van de dag nodig had om bij te komen (ik had uit voorzorg toch maar alvast maar de gehele dag vrijgenomen en dat leek een goede zet) was het ontzettend leuk om die strikte scheiding tussen ‘opvang’ en ‘thuis’ eens te zien vervagen. Het is zo onwerkelijk je te realiseren dat je kind het grootste deel van haar wakkere doordeweekse uren doorbrengt met mensen die jou (nog) nagenoeg vreemd zijn.
Dit soort initiatieven maken die werelden een beetje minder ver van elkaar verwijderd.
Driewerf hoera voor de børnehavefødselsdag (en voor Ida natuurlijk)!
Hoera voor Ida! (Mijn kleuter zou nu zeggen: “Hé, dat rijmt!”) Ik moet er niet aan denken dat de hele kleuterklas hier verjaardag zou komen vieren, maar ik vind het wel heel leuk om jullie ervaring te lezen. Komen ze volgend jaar weer?
Wat een leuke inkijk in het kleutergebeuren in Denemarken!
Wat grappig dat dat zo gaat. Zou er niet aan oeten denken hahaha.
Proficiat met de kleine dame!