Grapjesbrief

Er is niet zoveel dat ik echt. héél. erg. mis aan Nederland (ok, behalve m’n moeder natuurlijk, sorry mam).

Maar Sinterklaas, en dan vooral het schrijven van een scherp persoonlijk commentaar in anonieme dichtvorm, komt er wel dichtbij. Het is een niet te evenaren moment waarop creativiteit, kleine frustraties en gezelligheid samen komen in een soort kinderlijke ontlading die ook voor volwassenen geoorloofd is. De spanning van “vindt hij/zij mijn gedicht ook zo grappig als ik het bedoelde?” en natuurlijk de vraag “raadt ‘ie dat ik het was?”

Mijn lief deed -op mijn uiteenzetting van wat een echt Nederlands sinterklaasgedicht dan wel niet was- wel een keer zijn best. Ik kreeg een sinterklaasgedicht dat las als een liefdesgedicht, met als enige verschil dat het een terugblik bood op het afgelopen jaar. Lief, maar geen scherp randje.

Ik heb nu echter iets ontdekt dat een klein, heel klein beetje in de richting komt van het sinterklaasgedicht. De gækkebrev, oftewel: de grapjesbrief. Voor Pasen schrijf je dat aan een vriend, vriendin, familielid of kennis. Je knipt een creatief werkje uit een papiertje, en in de ruimte die overblijft, schrijf je een persoonlijk, anoniem commentaar in dichtvorm. Je doet het op de post en voila, de ontvanger mag raden van wie het komt. Wie het goed raadt, krijgt een paasei. Raadt de ontvanger het niet voor pasen, dan krijgt de verzender een paasei.

Wil je je lief op z’n Deens verrassen met een creatief voorjaars- of paasgedichtje? Knip, schrijf en knutsel hier mee.

Toch blinkt Denemarken ook hier weer uit in zoetheid. De gækkebrev wordt tegenwoordig alleen nog maar door kinderen gemaakt en verstuurd, en vroeger werd hij gebruikt voor het doen van aanzoeken. Dat komt niet echt in de buurt van mijn zo geliefde vileine sinterklaasgedicht. Nouja, haat en liefde staan dicht bij elkaar, denk ik dan maar.