Maandagavond was ik bij het Green Lighthouse, op de campus van København Universitet. Het eerste publieke CO2-neutrale gebouw in Denemarken. Het is gebouwd voor de klimaatconferentie in 2009, als showcase voor duurzaam bouwen in Denemarken.
Dit technische hoogstandje – dat in feite een gebouw is waar studenten advies en hulp kunnen krijgen bij hun ondernemersplannen- is in een jaar tijd geïnitieerd, gebouwd en in gebruik genomen. Wel bijzonder voor een project met dit ambitieniveau.
Maar toch vraag ik me bij al dat duurzame tromgeroffel, ook in Denemarken, af: het eerste publieke CO2-neutrale gebouw? Hoezo? Zijn architecten niet al eeuwenlang bezig slimme oplossingen te verzinnen om een gebouw zo goed mogelijk te laten samenwerken met zijn omgeving? Vandaag de dag worden Velux skylights ingezet voor optimaal gebruik van daglicht en natuurlijke ventilatie, en hebben we LED voor energiezuinige verlichting en zonnepanelen voor onze warmte en het opwekken van elektriciteit. En zit een ontwerp zó slim in elkaar, dat je nergens onnodig verlies maakt. Maar eeuwen geleden deden we dat ook: de zon, de wind, koude en warmte zo gebruiken dat een gebouw er optimaal mee functioneert.
We zijn het in de jaren van industrialisatie en daarna wederopbouw een beetje vergeten, hoe je kunt bouwen zonder je omgeving geweld aan te doen. Het zou zo mooi zijn als de hernieuwde aandacht voor omgeving straks weer als gewoon wordt gezien.
Lees hier meer over Green Lighthouse: Denmark’s First Public Carbon Neutral Building Completed | Inhabitat – Sustainable Design Innovation, Eco Architecture, Green Building
