Dagboek van een Deense verlofweek

De baby is rond de vier maanden en dat is het punt waarop de meeste Nederlandse moeders zo zoetjesaan weer aan het werk zijn. Deense moeders, daarentegen, gaan vaak pas na een maand of 10 weer aan het werk en hebben dus alle gelegenheid om hun verlof in te vullen met andere dingen dan pasgeboren babychaos, slaapstress en triomfen over weer langer dan 10 minuten kunnen wandelen.

Omdat ik vaak de vraag krijg ‘maar wat doe je dan allemaal tijdens je verlof?’ en ook omdat ik over een jaar waarschijnlijk geen idee meer heb hoe dat ook alweer was, verlof hebben met een 4 maanden oude baby en nóg 4 maanden in het verschiet, heb ik het gedocumenteerd. Voor de leesbaarheid heb ik soms wat vereenvoudigd of dingen samengevoegd, maar in grote lijnen is dit hoe een gemiddelde verlofweek er voor mij uitziet.

Maandag: thuis-chilldag

6.00 – Klaarwakkere baby
Baby klaarwakker. Voor de zoveelste keer vannacht. Ik probeer hem nog even in slaap te lokken want ik vind zelf eigenlijk alles voor 7 uur veelstevroeg.

7.30 – Koffie in bed
Een erfenisje uit mijn kraamweken: de meneer, die al een uur beneden is met de grote zus, komt me nog steeds af en toe koffie en muesli op bed brengen. Heerlijk, vooral na een nacht als deze.

8.30 Battle 1: tandenpoetsen
De peuter steekt haar voorkeur voor papa in plaats van mama niet onder stoelen of banken (‘ik vind jou wel lief mama maar ik vind papa de awderliefste van de hele wereld’). Frustrerend, maar ik ben vandaag vooral onder de indruk van het oplossend vermogen dat ze toch weer aan de dag weet te leggen om zo’n ‘nee ik wil papa’-situatie zelf creatief op te lossen:

Zij: ‘Ik wil niet dat jij mijn tanden poetst. Papa moet dat doen.’
Ik: ‘Oh! Is papa daar beter in?’
Zij: ‘Ja!’
Ik: ‘Ja, papa kan echt alles he!’
Zij: ‘Ja, alles. Hij is ook heel sterk en groot!’
Ik: ‘Hoe moet dat nu? Want papa staat onder de douche. Uh-oh.’
Zij: ‘Ik heb een idee! Dan spelen we gewoon dat jij papa bent!’
Ik: ‘Aaah, dass ist ja eine ganz gute idee, komm, wir gehen mal zähne putzen.’
Zij: loopt content mee naar de badkamer.

Ik las ergens dat het belangrijk is dat ze gehoord en bevestigd worden in hun wensen. In dit geval was het een goude greep om gewoon te zeggen dat haar papa inderdáád de beste is in alles.

9.10 – Battle 2: het eerste slaapje
Poging 1 vandaag om de baby in de kinderwagen te laten slapen. Hij is erg knuffelig, deze baby, dus de eerste drie maanden van zijn leven heb ik hem gedragen. ‘Je kunt jou uittekenen met hem in de draagdoek’, volgens mijn moeder. Inmiddels nadert hij de 7 kilo en door slaapgebrek begint het dragen me fysiek op te breken. Mijn rug, bekken en knieen hebben wat meer rust nodig. Ook hijzelf lijkt niet zo makkelijk meer rust te kunnen vinden in de draagdoek, nu hij zoveel meer kan zien en begrijpen dan toen hij pasgeboren was.

Ingebakerd in een Pacco (uit Nederland) inbakerzakje, met Rockit (ja, een hulpje om de kinderwagen te laten schudden) en tien minuten rondlopen op een hobbelige grasmat is het gelukt. Een slaapje van 20 minuten. Niet veel, maar alle kleine beetjes helpen. Later vandaag, slaapt hij hopelijk weer langer. Het kost nu eenmaal tijd om aan nieuwe dingen te wennen, houd ik me (nu nog optimistisch) voor.

10.00 – Melk
Zijn ochtendfles. Hij is gestopt met borstvoeding overdag. Ik vond het erg jammer, maar ik heb nu een balans gevonden met ‘s nachts voeden, ‘s ochtends en ‘s avonds kolven en de rest kunstvoeding. Na de fles speelt hij even en kan ik kolven.

11.15 – Eten koken moet je doen als er tijd voor is
Geen verplichtingen, dus eten-maak-dag vandaag. Ik heb een hekel aan eten koken tussen 5 en 6, want dat is precies het moment van de dag waarop daar precies geen tijd voor is, met twee vermoeide kinderen en een afgedraaide volwassene. Een grote pan chili sin carne voor later deze week, en een snelle pasta met broccoli voor vanavond. Drie dagen onder de pannen met een uurtje werk.

15.00 – De middag alleen
Op maandagen gaat de meneer met de bijnakleuter zwemmen, dus ik heb de hele middag voor mezelf (met baby). Het voelt bijna als luxe.

16.00 – Wellnesskwartiertje
We kochten dit weekend een box, want dat leek ons veiliger spelen met een grote zus in de buurt. In zijn eerste maanden heeft hij nauwelijks alleen gelegen maar nu gaat even alleen spelen beter. Mijn winst: ik kon een voetenbadje nemen (gewoon, omdat het kon) van 20 minuten en het was HEMELS.

18.00 – Avondritueel
Eten, Sesamstraat, Sandmännchen en de kindertjes naar bed. De baby heeft zoveel moeite zich over te geven aan de slaap dat het soms wel twee uur duurt voor hij ‘s avonds slaapt. Voorlopig neemt de meneer de avonddienst voor de baby, want ik kan het na al die moeizame en ultrakorte slaapjes overdag niet zo goed meer opbrengen.

Dinsdag: ietstedrukdag

8.30 – Wandelingetje met de peuter
De peuter wegbrengen naar haar børnehave. We experimenteren een beetje met de slaapjes ‘s ochtends, dus vandaag proberen we of de baby misschien makkelijker in slaap komt tijdens dit wandelingetje van 10 minuten. Onderweg kom ik twee van de moeders uit mijn moedergroep tegen, die ook hun oudsten wegbrengen. ‘Hoe was je ochtend?’ ‘Verboden vraag.’ ‘Ok! Verder alles goed?’ De baby’s zijn even oud, en de problemen van hetzelfde soort. De mijne valt na een half uur eindelijk in slaap als we bijna thuis zijn.

9.30 – Bezoek van de gemeente
De ‘sundhedsplejerske’ (een verpleegkundige speciaal gericht op families) komt langs voor het viermaandenbezoek. Het is een soort consultatiebureau aan huis, waar de overheid je helpt bij het volgen van de ontwikkeling van je baby maar ook (ongevraagd) advies geeft.

Deze afspraak ging over eten: pap, groentepapjes, fruit, en dan langzaam met de pot mee. Ik knikte braaf en dacht: jaja die groentepapjes ga ik mooi niet maken, deze baby eet gewoon hapjes uit zijn knuistje met de pot mee.

Ik heb wel haar advies gevraagd bij het slapen: de baby wordt tegenwoordig ‘s nachts iedere anderhalf uur wakker en in de kinderwagen slaapt hij niet langer dan een half uur, en dat begint op mijn mentale gezondheid te werken. Ze gaf me tips, en komt over twee weken terug om te kijken hoe het met slapen en met mij gaat. Ze zal me dan ook screenen op postnatale depressie als ik dat wil: een screening die alle moeders aangeboden krijgen een paar maanden na hun bevalling.

12.30 – Moedergroep
Op pad naar mijn moedergroep. Een van de leuke dingen aan verlof hebben in Denemarken -naast dat je relatief lang de tijd hebt om je baby te leren kennen- is dat er veel aanbod is aan activiteiten voor zowel moeder als baby. De gemeente stelt bijvoorbeeld moedergroepen samen van moeders met baby’s in dezelfde leeftijd die bij elkaar in de buurt wonen. We zien elkaar om de week, en deze keer heeft medemama Malene, die vijf minuten bij ons vandaan woont, iemand laten komen die ons iets vertelt over gebarentaal voor baby’s.

14.00 – Peuter ophalen en naar de Nederlandse school
In oneven weken gaat de peuter naar de Nederlandse school: anderhalf uur spelend en zingend bezigzijn met de Nederlandse taal. Het is altijd een uur reizen dus ik ben er de hele dinsdagmiddag mee bezig, maar het is het dubbel en dwars waard want ze vindt het reuzeleuk, dingen leren, spelen met haar vriendjes, en vooral op de børnehave kunnen zeggen dat ze naar de ‘hollandske skole’ gaat, is erg stoer.

Deze week was een ongelukkig geplande week, want de combinatie van moedergroep en direct erna haasten naar school om op tijd te zijn maakte dat zowel ik als de baby volledig afgedraaid thuiskwamen. Gelukkig is er altijd energie om nog even tekeningenoogst van vandaag te bekijken en te kletsen over haar dag: ‘mama, als ik groot ben ga ik naar de grote school he. En als ik groot ben mag ik ook een mondkapje op’.

18.00 – Avondritueel
Gelukkig was de chili al klaar en kon iedereen erna direct in bed. Ikzelf incluis.

Woensdag: ritmiekdag

7.30 – Wie heeft er het slechtst geslapen?
De eerste vraag die we elkaar bij het ontbijt stellen is standaard: hoe heb je geslapen? Vandaag is het antwoord voor ons allebei een bijna opgelucht maar toch nog ietwat ongelovig “het was een goede nacht”. Zowel de peuter als de baby sliepen relatief rustig.

10.30 – Het allereerste (en voorlopig laatste) lange kinderwagendutje
Vandaag gebeurt er iets bizars: de baby slaapt al twee uur in de kinderwagen! Ik moet er wel ieder half uur naartoe om zijn speen weer in te doen, maar hij slaapt daarna door. Ik heb mails beantwoord, tweets verstuurd, en na een half uur nuttige dingen doen weet ik van gekkigheid niet meer waar het te zoeken. Ik ruim een kastje op. Het is erg lastig om even niet ‘aan’ te hoeven staan als je zo gewend bent continue bezig te zijn.

11.00 – Babyritmiek gaat door
Telefoontje van de babyritmiek: het gaat door! Ik had me in de zomer aangemeld maar door corona is de aanloop wat minder, hoewel ze uiteraard de nodige voorzorgsmaatregelen hebben genomen.

13.00 – Luiers, melk, extra kleren, telefoon, check, we kunnen gaan
Op pad. De ritmiek is in de bibliotheek, dus een kwartiertje lopen. Hopelijk krijgt de baby nog net een beetje slaap want zijn laatste hazenslaapje is alweer anderhalf uur geleden.

13.30 – Babyritmiek
Ritmiek begint. De baby heeft 10 minuutjes in de draagdoek geslapen, volgens hemzelf precies genoeg om helemaal klaar te zijn voor zoiets spannends en nieuws als muziek. We zijn maar met zijn tweeen (Line, van mijn moedergroep, met haar zoontje van dezelfde leeftijd als de mijne, en ik) maar dat is eigenlijk wel luxe. In een half uur speelt de juf een aantal instrumenten en zingt liedjes en doet bewegingen voor die de baby’s leren hoe leuk muziek is.

15.00 – Ophalen
Ik haal de peuter tijdens mijn verlof elke dag rond 15 uur op. Dan is ze een van de eersten die opgehaald worden, en dan voelt ook weleens goed, nadat we -toen we allebei werkten- haar altijd om 16.30 als een van de laatsten kwamen ophalen. Ze vindt het zelf ook leuk want als ik haar ‘s ochtends vraag of ik haar vroeg of later moet ophalen, zegt ze ‘vroeg, graag, mama!’.

15.30 – Spelen met het buurmeisje
In de speeltuin ‘met die ronde glijbaan’ vraagt ze of ik Augusta’s (het buurmeisje) mama wil bellen of ze ook naar de speeltuin komen. Dat is goed, en even later komen Augusta met haar papa en kleine zusje de hoek omlopen zodat ze even samen kunnen spelen. De beide driejarigen hebben allebei een nogal explosief karakter, dus ze belanden de helft van de tijd in conflicten, maar toch zijn ze dol op elkaar.

Ik bedenk me hoezeer ik -met ieder vriendinnetje dat ze maakt, iedere speelafspraak waar wij vriendschap sluiten met andere ouders- meer en meer geworteld raak in dit stukje Denemarken en hoe ambigu dat is voor mij. Het is prachtig en pijnlijk tegelijk. Prachtig want het is fijn om je thuis te voelen; pijnlijk want het maakt onze spullen pakken en terugverhuizen naar Nederland tot een steeds zwaardere beslissing.

17.00 – Samen koekjes bakken
Grote zus, zoals ze zich graag laat noemen, is dol op helpen in de keuken en ik heb er mijn missie van gemaakt haar lekkere en gezonde dingen mee te geven naar de børnehave. Dus nog even snel wat haverbanaankoekjes in de oven gegooid van bruingeworden bananen. Inmiddels heb ik dit zo vaak gemaakt dat ik het blind kan. Eigenlijk eet niemand in dit huishouden gele bananen; ik koop ze alleen om dingen mee te bakken.

Donderdag: sportdag

6.00 – Geen goedemorgen
Sommige nachten zijn beter dan andere. En dit was zo’n andere. Na een paar goede nachten eerder deze week kon ik me weer vaag herinneren hoe dat ook alweer was, een paar uur diepe slaap die je het gevoel geven dat je brein functioneert. Deze nacht is k€#. Elke drie kwartier of minstens anderhalf uur heeft hij bevestiging nodig dat ik er nog ben. Vertwijfeld vraag ik me af of het ooit beter wordt. Ze zeggen van wel, maar wanneer dan? Die anderhalve maand dat we al worstelen met slaap voelt inmiddels een eeuwigheid.

9.00 – Vijf keer opnieuw in slaap helpen
Het uitprobeersel met het ochtendslaapje tijdens het wegbrengen doen is niet echt een succes gebleken, dus de meneer brengt grote zus naar de opvang terwijl ik thuis opstart. Een rustige ochtend. Tijd voor een wasje, vaatwasser uitruimen, en vijf keer heen en weer lopen naar de kinderwagen voor een slaapje van een half uur.

10.00 – Mamafitness
Slaapjes timen met mijn eigen activiteiten lijkt nog een brug te ver, want tegen de tijd dat ik vertrek naar mijn efterfødselstraining, is hij weer klaarwakker. Ik loop nog een extra rondje en dan blijkt hij toch nog voor een half uurtje in slaap te kunnen vallen.

Efterfødelstraining laat zich vertalen als postnatale gymnastiek, of mamafitness. Iedere sportschool biedt het aan, omdat er altijd wel een klasje te vullen is met mama’s met kleine baby’s. De baby kan gewoon mee, een beetje spelen met attributen, kijken naar gekleurde ballen of rondzwaaiende armen. Tussendoor begeleidt de juf, die fysiotherapeut is en superveel weet over het vrouwenlijf, ook een paar baby-koprollen als het grut te onrustig wordt.

12.00 – Boeken terugbrengen
Onderweg naar huis even langs de bibliotheek, die ik ineens veel gebruik, om boeken terug te brengen. Ik leen er vaak boeken over ouderschap, of voor de peuter, in dit geval een over borstvoeding en een blotebillenboek (‘Bare numser) over allerlei verschillende lichaamsvormen en soorten. Heel relevant voor een peuter die langzaam begint met een afkeurend ‘mama heeft een dikke buik!’ terwijl ze op mijn nazwangerende buik wijst. Ik wil niet dat de peuter opgroeit met het idee dat ze omdat ze een meisje is, altijd op dieet moet zijn of alleen waarde heeft als ze maatje 36 heeft, dus begin nu al bewust met dingen als ‘eet wat je lijf nodig heeft’ en ‘dikke billen zijn mooi en dunne billen ook’.

13.00 – Wat zal ik eens gaan doen?
Weer thuis, en proberen de baby te laten slapen. Het lukt. Voor een uurtje. Een van de lastigste dingen aan een baby met zo’n versnipperd slaappatroon is dat je eigen aandacht ook ontzettend versnippert. Er zit meestal niet meer dan een half uur tussen goed in slaap zijn en weer moeten wiegen, dus dat is de moeite van het pakken van een boek haast niet waard. Ik leef dus van het ene kleine tussendoortaakje naar het andere en zit veel op social media, want dat past -helaas- goed bij mijn korte aandachtsspanne.

Op instagram

Ik leer over ‘adskillelseskultur’: een cultuur waarin het de norm is dat we familieleven, sociaal leven, en lerend/werkend leven van elkaar scheiden en waarom we daar best wel wat meer vraagtekens bij mogen plaatsen. Het opvoeden en socialiseren van je kinderen hoeft niet gescheiden te zijn van je familieleven, is het punt dat Mie, van het account ‘kulturkritisk forum‘ vaak maakt. Ik vraag me af of ik me er bij onze eerste niet ook schuldig aan heb gemaakt: denken dat opvang goed is voor de sociale vaardigheden van een eenjarig kind. Onderzoek toont dat helemaal niet aan. Achteraf ben ik blij dat onze gemeente zo inzet op gastouders voor de allerkleinsten: kleinschalige opvang met maar 3 of 4 kinderen. Dingen als attachment parenting en je kind thuishouden vond ik altijd nogal hippie-achtig, maar ik begrijp het sentiment eromheen steeds beter.

Op Facebook:

Bericht van mijn feministische moedergroep (die ik online heb gevonden), over deze week afspreken. Ik kan niet, maar iemand anders werpt de ‘mental load’ op: ‘Herkennen jullie dat? Als moeder wordt van je verwacht dat je alles alles maar kunt overzien en vooruitkijken, als projectmanager, en van vaders wordt niet meer verwacht dan dat ze af en toe als uitvoerend personeel flink de handen uit de mouwen steken?’ Leuke discussie, en voer voor de volgende keer dat we in real life afspreken met deze vijf geweldige mama’s en hun baby’s.

Op whatsapp:

Discussie in mijn Nederlandse moedergroep over slaap. Alle tips ten spijt helpt het de mijne niet. Kort erna: een vraag voor praktische tips over borstvoeding. Moederschap is overal hetzelfde, dus met mijn Deense moedergroep is het fijn, maar een supportnetwerk in je eigen taal en culturele perspectief geeft toch wel net dat beetje extra. Bovendien kunnen we de Deense overheidsadviezen ten aanzien van ouderschap dan een beetje in een Nederlands daglicht plaatsen.

15.00 – Ophalen in mijn sportbeha
Schone kleren aangedaan (de baby kotst tegenwoordig vijf keer per dag onze en zijn eigen kleren onder), en realiseer me na 5 minuten onderweg naar de børnehave dat ik mijn shirt nog niet dicht had gedaan. Ook vraag ik me af of (hallo, schuldgevoel!) ik haar niet eerder had kunnen ophalen om meer tijd met haar te hebben, maar concludeer dan ook dat ik er op dit moment gewoon de energie niet voor heb om ‘s middags langer dan 3 uur met beide kinderen te zijn.

17.00 – Broerzusliefde
Ik weet niet of baby’s al gevoelens van verliefdheid kennen maar als dat zo is, dan is de onze overduidelijk verliefd op zijn grote zus. Ze hoeft maar bij hem in de buurt te komen met haar ‘ik ga nu grapjes maken voor broertje’-gezicht of hij begint te grijnzen als een verliefde puber. Hij laat zich alles welgevallen. Rondcrossen in de minibabboe, wild dansen, in het gezicht pruttelen, hij vindt alles even prachtig. Deze momenten maken de uitputting, stinkende kleren en huilaanvallen een stuk beter te hanteren. Ik heb er inmiddels 9384930 filmpjes van, en heb er al minstens 9384929 van naar onze familie whatsappgroep gestuurd.

17.30 – Eten op tafel getoverd
De meneer werkt op woensdag en donderdag op kantoor en is dus pas rond etenstijd thuis. De chili staat in 5, nee, 4 minuten op tafel en dat is maar goed ook want de baby heeft een verschrikkelijke oververmoeidheidshuilbui waardoor de peuter alleen moet beginnen met eten terwijl ik de baby in slaap probeer te krijgen.

Vrijdag: zwemdag

7.30 – Vroeg op voor babyzwemmen
Vertrekken naar babyzwemmen. De enige dag van de week waarop ik vroeg de deur uit moet. Het is nu nog makkelijk, want mooi weer en licht, maar ik weet nu al dat ik straks in november en december ga vervloeken dat we dit ‘makkelijk als we straks weer aan het werk zijn’-tijdstip hebben gekozen.

8.00 – Grote ogen in het water
De juf is geweldig: ze geeft ons omdat het de eerste keer is, heel veel aandacht, en houdt de lichaamstaal van de baby goed in de gaten. Hij heeft een half uur lang met grote ogen en ontspannen handen in het water rondgedreven, dus ik mag ervanuit gaan dat hij het leuk vond. Daarna slaapt hij anderhalf uur, dus dat lijkt me een compliment.

11.00 – Nazomeren
Het is ongelofelijk, zo mooi als het weer nog is. Ik pak de hangmat, ga erin liggen met de baby en hij drinkt zijn fles zowaar in relatieve rust op. Dit zijn de momenten dat ik denk ‘wij hebben het best goed samen, jij en ik’. Een gevoel dat ik de eerste 2,5 maand continue had, en wat daarna afnam omdat er dan weer iets was met borstvoeding, dan weer met slaap, en dan weer met een sprongetje. Het lijkt of we langzaam in rustiger vaarwater komen. Ik hoop zó dat de slaapjes, bedtijd en nachten binnenkort ook wat relaxter worden.

11.30 – Tip voor een chiropractor
Bericht van de buurvrouw, met een tip voor een chiropractor ‘omdat jullie kleine alleen maar in de draagdoek wil slapen, misschien is er iets aan de hand?’. Het was nog niet bij me opgekomen dat het abnormaal is dat baby’s niet alleen in een wagen willen slapen, maar nu hij zo vaak in paniek raakt als hij weet dat hij moet gaan slapen, lijkt het me toch wel een goed idee om te checken of er niet iets is dat hem dwars zit in zijn ‘bevægelsesapparat’, zoals ze dat hier noemen. Ik maak meteen een afspraak voor volgende week.

13.00 – Wat gaan we eten?
Terwijl ik een broodje maak, even de koelkast inspecteren en kijken wat we vanavond kunnen eten. Het wordt soep, denk ik, en daarvoor hoef ik lekker niet eens boodschappen te doen dus ik spendeer de rest van de dag met eten maken en in de hangmat chillen, tussen het kinderwagen schudden, flessen maken en luiers verschonen door.

15.00 – Ophalen
Grote zus ophalen. Als we thuiszijn, probeer ik er een soort vrijdagmiddagstemming in te gooien, en vandaag zet ik een Deense playlist met kinderdansliedjes op. Ze heeft de ringsling ontdekt, waarin de baby graag zit als hij mee wil kijken met wat ik doe, en vraagt of ze er ook in mag.

17.30 – Soep klaar, twee kinderen aan tafel
Eten is klaar. Ik voel me altijd een enorme overwinnaar als ik weer op tijd, onderwijl fles gevend en/of in slaap sussend, een gezonde maaltijd serveer, die ook nog opgegeten wordt door de meest kritische aanwezigen.

Zaterdag: weekend

9.00 – Peppa Pig kijken en lang in de pyjama lopen
Voor mij zijn doordeweekse dagen natuurlijk niet anders dan weekenden, behalve het feit dat het in huis drukker is dus ik vaak aan minder dingen toekom. Maar: het is wél gezelliger, de hele dag met zijn vieren. Als ik beneden kom, zit de peuter al Peppa Pig te kijken.

11.00 – Ritje met de bakfiets
Vandaag besluiten we naar Tivoli te gaan. We hebben nog niet zo lang geleden een elektrische bakfiets gekocht. Die moet de logistiek met twee kinderen in de stad op termijn makkelijker maken, maar het is nu nog wel een uitdaging met een baby die niet makkelijk slaapt en ook niet graag achterover zit in een autostoel.

12.00 – IJsjes eten en draaimolens
De peuter komt nu op de leeftijd dat ze Tivoli leuk vindt vanwege meer dan alleen de speeltuin. De draaimolen was al een tijdje haar favoriet, maar ze heeft nu ook in de gaten dat er andere attracties zijn: een zweefmolen, een raket: ze durft het allemaal best, met haar 1 meter 4.

16.00 – Sushi halen en een rondje kletsen met de buren
Weer thuis besluiten we sushi te halen en komen onderweg de ene buur na de andere tegen. Buur J. vertelt ons dat ze helemaal enthousiast is over de belegen boerenkaas die we mee hadden genomen uit Nederland als bedankje voor het oppassen op de kat tijdens onze vakantie. Buur B., de papa van Augusta, komt terug van de pizzeria. De peuter wil ook pizza eten ‘want dat is mijn lievelingseten!’.

Zondag: gymnastiek

12.00 – Peutergym
De peuter gaat op zondagen naar peutergymnastiek, en ze vindt het geweldig. Ik vind het iets minder geweldig, met 14 peuters en ouders in een slecht geventileerde gymzaal. Anderhalve week later komt er bericht dat de juf besmet blijkt met Corona (zonder symptomen, gelukkig voor haar) en dat de lessen de komende weken afgelast zijn – ergens is dit een opluchting en gelukkig waren we er de laatste keer zelf niet dus we zijn niet bij haar in de buurt geweest. We doen intussen thuis gymnastiek; ze is begonnen met haar eigen versie van een radslag.

13.00 – Huishouden enzo
Verder doen we de was, kook ik weer een grote pan pastasaus, en doet de meneer een paar klusjes die al een tijdje waren blijven liggen. Ook is het tijd om de Finse babybox van de baby uit te ruilen met een fatsoenlijke wieg, want hij is eruit gegroeid.

Het mag wel wat minder, besluit ik

Een week als deze was druk. Ik realiseer me dat mijn ambitieniveau qua activiteiten wellicht wat hoog ligt, en besluit dat ik ook wel wat vaker nee mag zeggen, want een week met zo’n

• 3 uur flessen afwassen
• 7 uur kolven
• 14 uur een baby in de draagdoek
• 5 uur schudden aan de kinderwagen
• 5 uur wandelen met de kinderwagen
• 7 uur teruglopen naar de kinderwagen voor een speentje of een knuffel
• 5 uur nadenken en discussieren over mogelijke oplossingen met medemoeders
• 10 uur in de keuken staan eten maken
• 42 flessen geven
• 5 uur luiers verschonen
• nog eens 3 uur kleren verschonen (ofwel van mezelf ofwel van baby)
• 7 uur liedjes zingen, vliegtuigje en kiekeboe spelen

Is op zichzelf al druk genoeg.