“Fietsen als een Groninger?!”

Kopenhagen wil in 2015 fietshoofdstad van de wereld zijn. Eén manier om dat meetbaar te maken, is ervoor te zorgen dat in 2015 de helft van het woon-werkverkeer met de fiets wordt afgelegd. Op dit moment blijft dat percentage steken op 37%.

Geld is er in ieder geval: er wordt geïnvesteerd in veiligheidscampagnes, snellere verbindingen en anti-diefstalprogramma’s. Maar de onbetwiste winnaar zijn ze (nog) niet, zoals ik vorige week aan de de hand van cijfers al liet zien.

In december stond er in onze krant een uitgebreid verhaal over waarom Kopenhagen te vrezen heeft van fietsvriendelijke steden in Nederland. En van Groningen in het bijzonder. Op internet is het stuk te lezen onder de kop ‘Kopenhagen bedreigd door fietsgrage Hollanders‘ (te vertalen via Google Translate) .

Pijnlijk voor die trotse Kopenhagener bij mij in huis, maar mijn Groningse alumnus-hart maakte uiteraard een sprongetje. Volgens vele fiets-onderzoekers en overheidsdelegaties uit Japan, Canada en ook Denemarken die de stad al bezochten, is Groningen namelijk dé voorbeeldstad voor fietsvriendelijk leven. De journalist achter dit artikel interviewt een aantal Groningers, en komt erachter dat:

• Er kruispunten bestaan waar fietsers van alle kanten tegelijk groen licht hebben. En dat de ogenschijnlijke chaos die dit in gang zet, tot zijn ontsteltenis geen ongelukken veroorzaakt.
• Een secondenteller bij stoplichten inzichtelijk maakt hoe lang fietsers nog moeten wachten voor ze kunnen oversteken.
• Fietsers in Groningen bij regen of sneeuw meer tijd krijgen om over te steken dan bij droog weer.
• Voor het stationsgebouw in de stad een reusachtig, half ondergronds fiets-parkeer-kolos staat met plaats voor 5000 fietsen. En dat dit soms nóg te weinig ruimte biedt.
• Groningen in 1977 aan de basis stond van een stedebouwkundig model, waarin het centrum verdeeld wordt in separate vierkanten, die weliswaar toegankelijk zijn voor auto’s, maar niet onderling verbonden zijn. Een automobilist die van kwadrant A naar kwadrant B wil komen, moet de ringweg nemen. Dit model maakt het grootste deel van de straten in het centrum vrij voor de fietser.
• Bijna geen enkele fietser in Nederland een helm draagt, “omdat dat de indruk zou kunnen wekken dat fietsen gevaarlijk is, en dat is het niet, in ieder geval niet in Groningen”, aldus de geïnterviewde Grunneger.

Mooi. Goud goan, Grunn!