Gisteravond, na mijn examen Deens, was er geen ontkomen aan. De hele stad rook naar fikkies. De geur van kampvuur, gitaarmuziek en marshmallows. “Nu ik toch module 3 in mijn broekzak heb,” dacht ik, “kan ik net zo goed ook wat midzomer betreft een treetje opschalen in mijn integratie met Deense gebruiken.” Ik deed dus een rondje maandagavondse midzomernachtsvuurtjes.

midzomervuur

Middenin de stad worden overal vuurtjes gemaakt. Strobalen bovenop (de heks) en branden maar! Deze was bij Christiania.

Ook op het strand zie je om de paar honderd meter een nieuw vuurtje.

Ook op het strand zie je om de paar honderd meter een nieuw vuurtje.

Biertje erbij, liveband, en dan samen een lied zingen, natuurlijk, om het mooie zomerland te bejubelen.

Biertje erbij, liveband, en dan samen een lied zingen, natuurlijk, om het mooie zomerland te bejubelen.

Sommige mensen kiezen ervoor om de vuurtjes vanaf hun zeilbootje voor de kust te bekijken.

Sommige mensen kiezen ervoor om de vuurtjes vanaf hun zeilbootje voor de kust te bekijken.

Uitzicht op de stad, om half 11 in de avond. Rookwolkjes incluis.

Uitzicht op de stad vanaf Amager, om half 11 in de avond. Rookwolkjes incluis.

 

Zo’n uitbundige markering van het hoogtepunt van de zomer stemt me wel wat melancholisch. Want wat komt erna? Als de vuurtjes gedoofd zijn, de kleren gelucht en de asresten opgeruimd, is het einde van de zomer alweer in zicht, immers?

Eerst maar eens mijn haren wassen.