Vibeke Kristensen (66) woont op Ærø, een Deens eiland ten zuiden van Funen. Ze heeft 3 kinderen en 4 kleinkinderen, is gepensioneerd lerares en eigenaar van een familie-autobedrijf. Ze begon in de jaren ’80 al met haar eigen windmolen en is nu aandeelhouder in Ærø Vind 1, het eerste windpark op Ærø.
Ik verhuisde in 1971 naar het eiland. Mijn man woont hier al bijna zijn hele leven. Tijdens de oliecrisis in 1973 leerden we hoe kwetsbaar we eigenlijk waren, want er kwam ineens geen olie meer uit de pijpleiding. Zo kwam het dat we in 1980 met drie famiies in de buurt onze eerste 55 KWh Vestas windmolen aanschaften.
Het was de begintijd van de windmolens dus het was best spannend, maar onze molen heeft het tot 2004 heel goed gedaan. We gebruikten 25.000 KW per jaar, inclusief verwarming met elektriciteit. Ondertussen investeerden we ook in vloerverwarming, isolatie, zonnewarmte en een warmtepomp voor het gebruik van aardwarmte. Nu gebruiken we nog maar 11.000 KWh energie per jaar, waarvan 8000 KWh door onze eigen zonnecellen wordt opgewekt. De overige 3000 KWh komt van de wind van het nieuwe park. We hebben al met al veel geinvesteerd: meer dan 800.000 kronen (ruim 100.000 euro) en het duurt een heel aantal jaren voor we dat geld hebben terugverdiend. Sommige van onze installaties moeten alweer vervangen worden.
We investeren niet om er nu direct geld aan te verdienen. We investeren uit verantwoordelijkheidsbesef en omdat we onafhankelijk willen zijn. Kijkend naar wat er vlakbij, in Oekraïne gebeurt, denk ik dat het niet meer dan logisch is dat we niet afhankelijk willen zijn van anderen voor olie, gas en andere consumptiegoederen.
We moeten ons richten op wat er dichtbij is: wind, water en zon. Ook als dat betekent dat je soms de windmolens hoort, en ze altijd ziet. Ik vind dat ook weleens irritant, hoor. Maar ik realiseer me heel goed: niets is gratis.
Ik heb geld geïnvesteerd in de toekomst van mijn eigen maatschappij en ondervind er ook financieel de voordelen van. Bovendien: ook Ærø is niet het paradijs. Er zijn mensen die hun huis in druk en luidruchtig Kopenhagen duur verkocht hebben, en verwachten hier in alle rust te kunnen wonen. Of mensen die hier alleen een zomerhuis hebben. Die zijn vaak het meest kritisch over de molens en vinden dat hun uitzicht is verpest. Wat zij vergeten, is dat dit een levende maatschappij is, die nieuwe oplossingen nodig heeft. Anders bestaan ook wij straks niet meer. Ik wissel dan graag een beetje horizon en geluidsoverlast tegen een schone lucht. En dat geld, dat staat anders maar op de bank te staan. Nu krijg ik er tenminste iets voor terug, en daar betaal ik niet eens belasting over!
Lees hier de andere interviews met aandeelhouders of windondernemers.
Lees hier mijn reportage in Vrij Nederland (25 oktober, 2014)
