Ik denk -naast risalamande en gløgg, uiteraard (het is wel advent, duh!)- al anderhalve dag aan bijna niets anders dan Jan Terlouw, en zijn ontroerende pleidooi in De Wereld Draait Door. Of eigenlijk dacht ik vooral aan wat hij teweeg bracht met zijn touwtjes-in-brievenbussen-symboliek die het gebrek aan vertrouwen en de doorgedraaide consumptiemaatschappij zo treffend illustreren. Tienduizenden mensen deelden of liketen het op facebook. Ongekend veel, voor een mediafilmpje.

Hoezeer ik het ook met de man eens ben, ik voelde een soort ongemak.

Want ik zou die mensen die dat fimpje deelden, of liketen, heel graag willen vragen: stond je ook te juichen bij de opening van de Amsterdamse Primark? Wanneer rekende je bij AH voor het laatst een kiloknaller af, in plaats van een vegetarisch alternatief? En kun je je de laatste keer dat je je hulp aanbood aan een vreemde -misschien zelfs met een andere huidskleur- herinneren? Heb je weleens een politicus rechtstreeks gemaild om te zeggen: ‘ik vond dit niet tof van je’?

Ik vind dat Nederland iets te goed is geworden in 1 ding: met onverbloemd cynisme andere mensen de schuld geven. ‘De politiek’. Die ánderen met dat Primarktasje. Het supermarktwezen dat weigert duurzame keuzes te maken. Maarja, dat benoemen maakt je dan weer een pedante dominee met een wijzend vingertje.

Maargoed, ik drijf een beetje af.

Dit blog is niet bedoeld om mijn geliefde Nederland tot de orde te roepen. Het gaat over Denemarken. En mijn leven hier. Voor het Nordikliving Style Event, vorig weekend in Haarlem maakte ik daarover een vlog van 27 minuten aan de hand van de drie Deenser-dan-Deense woorden bæredygtighed (duurzaamheid/leefbaarheid), fællesskab (saamhorigheid) en danskhed (Deensheid). Over de frisse en -sorry scandidromers- de minder frisse kanten aan die Deense principes.

Wat dat filmpje te maken heeft met een 85-jarige kinderboekenschrijver en zijn speech?

Wel. Het pedante, wijzende vingertje natuurlijk.

Want aan het eind geef ik vijf tips om je leven een klein beetje meer Deens geluk mee te geven. Kijkend naar de respons op Terlouw, die duidelijk aangeeft dat er een verlangen naar een ander Nederland is, zijn dit misschien bruikbare tips voor al die facebookdelers en likers (en andere sympathisanten) die zo verlangen naar dat andere Nederland, maar niet echt weten waar te beginnen. Wellicht helpt daar een beetje Deensheid. Voor meer tevredenheid, vreedzaamheid, langetermijndenken, verantwoordelijkheidsgevoel, iets meer trots ook, wellicht. Dat uiteindelijk bijdraagt aan het grote sleutelwoord van Jan Terlouw, dat -heus niet toevallig- de grote succesfactor van Denemarken is: vertrouwen.

Heb je geen 27 minuten maar wil je wel de vijf praktische tips? Scroll dan naar 23:10.

Oh, en laat het me vooral weten als je me pedant vindt. Of verfrissend. Maar ook als je denkt: goh, dát beetje Deensheid kon ik nou net gebruiken!