autovrije stad christinia
achtergrond mooi

Een idyllisch stukje antikopenhagen (Christiania, deel 1)

Caroline

Ik heb alle vormen weleens uitgeprobeerd. De wandeling van 10 minuten. Een tramtochtje van 5 minuten. De treinreis van anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. Een half uur op de fiets. Drie kwartier in een lease-auto voor een afstand van 18 kilometer. Een enkele keer sprong ik zelfs ‘s ochtends op het vliegtuig in Kopenhagen om vervolgens om half 10 in Hoofddorp mijn bureaustoel aan te kunnen schuiven.

Forensen.

(Ik heb echt teveel verschillende banen gehad)

Niet aan te harken

En nu heb ik de allerbeste gevonden. De allerbeste forensroute, bedoel ik. Namelijk die van op-de-fiets-door Christiania, dat stukje Denemarken dat eigenlijk niet bij Denemarken hoort. Geen Deen die er komt – het gebied wordt bevolkt door ‘Christianieten’ en toeristen. In 1970 kraakten hippies een leegstaande kazerne, riepen voormalige militaire terrein uit tot onafhankelijke enclave, en dat is het sindsdien altijd min of meer gebleven. De Deense overheid deed wat lafhartige pogingen het gebied terug te veroveren maar och, het was toch ook best een aardig sociaal experiment. En nu is het de plek waar de Denen niet meer zo goed raad mee weten. Het representeert alles dat niet past in die keurige aangeharkte maatschappij die dit land is. Je vindt er de experimenteerders, de kleurrijken, de kunstenaars, de muzikanten, de vrijheidsstrijders (en ook de drugsdealers, agressievelingen en verslaafden, maar daarover later meer).

Meer feiten over ontstaan en geschiedenis vind je op Wikipedia.

Mooi maar lelijk

Mijn mening over Christiania, die is niet zo 1, 2, 3 geformuleerd. Want het is niet zo simpel. Christiania is vrij maar vies, het is creatief maar onveilig, het is inspirerend maar beangstigend, het is autovrij maar fietsvijandig. Bovendien: het concept is zo uniek (en on-Deens), dat het meer kennis vergt. Over de sociologie van anarchie, over drugsbeleid, over een overheid die wel/niet mag/wil ingrijpen, over de corrumperende werking van toerisme, en over nog veel meer dingen die weliswaar mateloos interessant, maar ook wat complex zijn. Wellicht maak ik daar nog eens uitgebreider studie van.

Een stukje antikopenhagen

Wat jullie wel alvast krijgen, is het romantische beeld. De reden waarom ik er ‘s ochtends, vóór de drukte van toeristen en crackverslaafden aan en ver weg van agressieve fietsfiles, zo graag dwars doorheen pendel. De vrijheid, de creativiteit, de dromerigheid van een wereld die zich -zo goed en kwaad als het gaat- aan regels onttrekt. Een wereld waar men zijn eigen kinderdagverblijven heeft, zijn eigen dokters, zijn eigen visie op kunst en architectuur, op eten en drinken, op drugsgebruik, op het nut van auto’s (niet), op het nut van bakfietsen (wel), op belasting, op bezit, op delen, op gemeenschapszin.

Een sociologische studie is het niet. Eerder een serie verhaaltjes, zoals ik ze het afgelopen voorjaar ‘s ochtends via Twitter de wereld in stuurde. Verhaaltjes over mijn ‘smutvej’ (shortcut) door dit stukje antistad, die oase van rust en creativiteit in een wereld waarin het maaiveld de norm is.

Misschien vind je dit ook leuk

veel soorten pindakaas
achtergrond dalfsen verdeenst

Optellen lukt niet zo goed

Caroline
achtergrond dalfsen lekker

Hoe Nederland de vegetariër in mij eindelijk deed ontwaken

Caroline

2 thoughts on “Een idyllisch stukje antikopenhagen (Christiania, deel 1)”

Leave a Reply to Caroline Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.