Waarom ik dat kroketje bij de lunch niet echt mis

Ik heb een Zweedse collega. Zij vertelde over de lunch op het Zweedse kantoor: nonexistent. Net als bij andere Zweedse bedrijven, overigens. Iedereen gaat daar buiten de deur lunchen. Bij lunchtentjes in de buurt, met speciale lunchdeals, die je binnen een uur of anderhalf naar binnen werkt.

En ineens realiseerde ik me hoe uniek de Deense kantoorlunchcultuur is. Niet het feit dat we onze lunch in een half uurtje wegwerken en daarna snel weer aan het werk gaan. Maar wel het feit dat lunch hier altijd:

  • Warm
  • Gezond
  • Divers (vlees, vegetarisch, saladebuffet, versgebakken brood, kaasplank)

is.

Van zuinigheid en calvinisme had de Deen sowieso al niet veel last, maar als het 11.30 is, dan gaat het laatste beetje noordelijke ingehoudenheid overboord. Iedereen stormt naar de kantine, geduldig wachtend op wat de keuken vandaag in petto heeft. Gister verse loempia’s en noodles, vandaag verse ravioli in roomsaus, morgen curry. Nomnomnom.

Thursday-cakeday
En vergeet Thursday-cakeday niet natuurlijk.

Ik heb in de afgelopen 5,5 jaar in Denemarken meer dan 5 werkgevers versleten, en bij allemaal (op 1 na, niet geheel toevallig de Nederlandse ambassade) was er een lunchaanbod. Voor een bedrag tussen de 50 en 100 euro per maand -van je salaris ingehouden- krijg je elke dag toegang toegang tot een vorstelijk aanbod, vaak in buffetvorm. Ontbijt is vaak ook inbegrepen overigens, in de vorm van boterhammen, kaas en jam, fruit en muesli (ik maak daar nooit gebruik van want muesligate).

Het is trouwens ook vaak een van de eerste vragen die je krijgt als je zegt dat je een nieuwe baan hebt, of een tijdje op lokatie bij de klant moet werken: ‘hoe is de lunch?’. Werkgevers hebben zelfs zoiets als een lunchreputatie (insider tip: het hoofdkantoor van Novo Nordisk heeft een kantine met vier verschillende regio’s, van Aziatisch tot Europees eten). Als er geen lunchaanbod is (gebeurt natuurlijk best wel, bij kleinere organisaties), worden mensen daar boos over.

Voor mijn vorige baan ging ik vaak naar Nederland. En hemel, wat was het kantinecontrast groot. Een boterham met een plakje kaas uit een plasticje. Soep. Pindakaas en jam uit eenpersoonskuipjes. En eens per week een kroketje.

Als Deense werknemer eet je vorstelijk.

Dat mag ook best eens gezegd worden.

Misschien vind je dit ook leuk

One thought on “Waarom ik dat kroketje bij de lunch niet echt mis

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.