Met de inzending van Anouk, vorig jaar op het Eurovisiesongfestival, ontstond er in Nederland weer een klein beetje liefde voor dit Europese muziekfestijn. Bijna 6 miljoen mensen keken naar haar performance. Om daarna weer mopperend terug te keren naar de status quo van voorheen.

Cool feestje
Want de prijs voor het perfect uitgevoerde liedje, daar ging Denemarken mee aan de haal. Tot grote vreugde van mijn ‘verdeenste’ kijkgezelschap, vorig jaar. Want hier in Scandinavië hoeft niemand er nog van overtuigd te worden dat Eurovisie ‘cool’ is. Dat is het gewoon. Altijd al geweest. “Het is toch heel gezellig? Met zijn allen voor de TV, acts kijken en beoordelen?” Kopenhagen maakt zich dus op voor een onschuldig, kleurrijk en internationaal muziekfeestje, in mei.

Kijk mij! Kijk mij! 
Dat dit de gaststad is, was overigens geen uitgemaakte zaak. Allereerst bood Malmö, die Zweedse stad aan de overkant van het water, aan om het te organiseren. Ze hadden het kunstje immers net geflikt, en het was maar 20 minuten van Kopenhagen? Allervriendelijkst bedoeld wellicht, maar uiteraard werden de Zweden weggehoond. Zweden en Denemarken, dat is nog steeds als België en Nederland. Pijnlijke scheidingstrauma’s.

Andere afvallers: Aalborg (te weinig hotelbedden), Fredericia (congrescentrum onveilig), Horsens (hun voorstel van een zeil over een plein voldeed niet aan de eis van een indoorfestival). 

Natuurlijk viel de keus uiteindelijk op Kopenhagen. Sexy, bereikbaar, groot genoeg. Bovendien werd het daar al 2 keer eerder gehouden: in 1964 en 2001.

Tooi
Gaan Ilse de Lange en Waylon dit jaar breken met de Nederlandse net-niet-traditie? Ik hoop het. Heel erg. Ik haal mijn oranje tooi in ieder geval uit de kast. Want ja, natuurlijk hebben we kaarten gekocht voor de halve finales op 6 mei…