Met mijn hart onder mijn ziel liep ik rond in mijn laatste dagen als inwoner van dit land. Het was goed, het wordt goed. Maar verdrietig ben ik wel. En wel hierom (onder andere).
Category: verdeenst
Over die kleine en ook grote dingen aan integreren in Denemarken die je doen gniffelen. Of huilen, soms, ook.
Ik was wat ongenuanceerd over kerst in Nederland, misschien. Daarom zet ik even uiteen waarin kerst in Denemarken bijzonder is. Het sleutelwoord: tradities.
Het voelt nog steeds een beetje als vakantie, elke dag. Zelfs na 8 jaar en een week. Maar corona-isolatie, een huilbaby en een kleuter die straks naar school gaat, hebben ons een knoop doen doorhakken.
De kleuter wordt straks vijf, haar broertje anderhalf. Allebei zijn ze meertalig volgens het boekje: eerst alles door elkaar, dan sommige dingen door elkaar, en daarna af en toe dingen door elkaar.
Sidsel was heel nieuwsgierig naar hoe ouders uit onze moedergroep hun keuzes maken. Ze vroeg me: ‘waar haal jij je informatie eigenlijk vandaan, als je
Tien maanden verlof met een baby is toch wel wat anders dan twaalf weken. Mijn agenda tijdens een gemiddelde verlofweek is haast voller dan mijn werkagenda.